Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών

Η Σχολή υπηρετεί μια δραστηριότητα συνυφασμένη με την ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη. Και στο μακρινό «τότε», και στο δυναμικό «σήμερα» και στο συναρπαστικό «αύριο», ένα είναι το δεδομένο: ο άνθρωπος για να ζήσει και να αναπτυχθεί χρειάζεται πρώτες ύλες. Τεράστιες ποσότητες. Όλο και περισσότερες. Η Σχολή μας γεννήθηκε και αναπτύσσεται με στόχο να καλύψει επιστημονικά αυτόν τον πρώτο «κρίκο», από τον οποίο εκκινεί κάθε παραγωγική αλυσίδα, είτε αυτή παράγει είδη πρώτης ανάγκης είτε εξελιγμένα προϊόντα και υπηρεσίες. Πολλές φορές η αλυσίδα αυτή είναι μακριά, με αποτέλεσμα ο πρώτος κρίκος να μην είναι καλά ορατός. Αλλά ποτέ δεν παύει να υπάρχει, ποτέ δε χάνει τη θεμελιώδη σημασία του.

Αντικείμενο της Σχολής μας είναι ο εντοπισμός, η αξιολόγηση και η εξόρυξη των χρήσιμων πρώτων υλών, είτε για την παραγωγή προϊόντων (μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά) είτε για την παραγωγή ενέργειας (λιγνίτης, πετρέλαιο κλπ.). Αλλά σχεδόν ποτέ αυτές δεν είναι έτοιμες για χρήση, όπως έχουν εξορυχτεί. Είναι απαραίτητη μια δεύτερη επεξεργασία μετατροπής τους. Είτε αλλάζοντας τις φυσικές τους ιδιότητες (εμπλουτισμός), είτε επιδρώντας χημικά πάνω τους (μεταλλουργία). Στη συνέχεια, άλλες διαδικασίες αναβαθμίζουν σημαντικά τις ιδιότητες των μεταλλικών υλικών (παραγωγή κραμάτων, μορφοποίηση) ή παράγουν νέα υλικά (κεραμικά, γυαλί, πολυμερή και ηλεκτρονικά υλικά). Επίσης, το γεγονός ότι είμαστε «οι μηχανικοί της γης» περισσότερο από κάθε άλλη ειδίκευση μηχανικού – γι αυτό εξάλλου αναπτύσσουμε ένα γερό υπόβαθρο στις γεωλογικές επιστήμες-, μας έδωσε τη γνώση και την εξειδίκευση σε θέματα γεωτεχνολογίας, όπως οι κατασκευές του μετρό, οι σήραγγες, οι θεμελιώσεις, τα εκρηκτικά κ.α. Τέλος, μιας που η δουλειά μας συνιστά μια βαριά βιομηχανική δραστηριότητα, στη Σχολή ασχολούμαστε σε βάθος με την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με στόχο την «ειρηνική συνύπαρξη» με τις τοπικές κοινωνίες και την ευρύτερη κοινωνική αποδοχή του κλάδου μας.

Η Σχολή μας έχει συνδεθεί με όλα τα μεγάλα βήματα προόδου της ελληνικής κοινωνίας, όπως η παραγωγή φτηνού ηλεκτρικού ρεύματος από εγχώριες πρώτες ύλες ή η εγχώρια καθετοποίηση της παραγωγής. Στο έδαφος της σημερινής βαθιάς κρίσης που αποδομεί τα πάντα, τα λόγια αυτά ίσως ακούγονται σαν ιστορίες για «περασμένα μεγαλεία». Δεν είναι έτσι. Η χώρα μας πέρασε και άλλες δύσκολες στιγμές , ίσως και δυσκολότερες. Για να σταθεί στα πόδια της πάντα επέστρεφε στην αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων, και ένα από αυτά είναι σίγουρα ο ορυκτός της πλούτος. Το κατάφερνε τελικά όταν φρέσκιες ιδέες ενώνονταν με το δυναμισμό αλλά και την τεχνολογική επάρκεια των νέων επιστημόνων.

Η Σχολή μας είμαι μια μικρή, «οικογενειακή» Σχολή. Το θεωρούμε ένα από τα μεγάλα μας προτερήματα. Τα αχανή αμφιθέατρα και οι απρόσωπες σχέσεις διδασκόντων – διδασκομένων δεν είναι η δική μας πραγματικότητα. Σε μας, η διαδικασία της γνώσης έχει έντονα στοιχεία συμμετοχής και αλληλεπίδρασης. Προσπαθούμε να μην εκπίπτει σε μια άνευρη, «σχολικού τύπου» διαδικασία. Φιλοδοξούμε να είναι όχι μόνο ωφέλιμη αλλά και ελκυστική, συναρπαστική. Κρατάμε σχέσεις με τους απόφοιτούς μας, και η επαγγελματική αποκατάστασή τους είναι πάντα στα κεντρικά ενδιαφέροντα της Σχολής.

Οι πενταετείς σπουδές στη Σχολή περιλαμβάνουν μαθήματα Κορμού, όπου ο Σπουδαστής παίρνει τις απαραίτητες γνώσεις των βασικών μαθημάτων και τις βασικές γνώσεις του αντικειμένων του διπλώματός του. Σε πολλά μαθήματα οι θεωρητικές γνώσεις συμπληρώνονται με εργαστηριακές ασκήσεις. Τα τέσσερα τελευταία εξάμηνα ο σπουδαστής έχει την δυνατότητα να στραφεί, μέσω της Κατεύθυνσης που θα επιλέξει, στα αντικείμενα που τον ενδιαφέρουν και να εμβαθύνει με την εκπόνηση της διπλωματικής του εργασίας στο δέκατο εξάμηνο.

Οι πρακτικές ασκήσεις που πραγματοποιούνται στους χώρους εργασίας (μεταλλεία, μεταλλουργίες, εργοτάξια κ.α.) φέρνουν τον Σπουδαστή στον εργασιακό  χώρο και του δίδουν την ευκαιρία να γνωρίσει στην πράξη τα αντικείμενα που σπουδάζει. Οι εμπειρίες αυτές τον βοηθούν επίσης να επιλέξει με σωστότερα κριτήρια την κατεύθυνση, που θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

Τα πρώτα επτά (7) εξάμηνα σπουδών αποτελούν το βασικό κορμό που περιλαμβάνει μαθήματα κοινά για όλους τους σπουδαστές της σχολής. Από το 8ο και 9ο εξάμηνο λειτουργούν πέντε (5) κατευθύνσεις, οι οποίες ολοκληρώνονται ως προς τα μαθήματα στο 9ο εξάμηνο σπουδών και οι οποίες είναι οι εξής:

(α) Περιβαλλοντική Μηχανική και Γεωπεριβάλλον
(β) Μεταλλευτική Τεχνολογία
(γ) Γεωτεχνολογία
(δ) Μεταλλουργικές διεργασίες
(ε) Επιστήμη και Τεχνολογία Υλικών

Δείτε το παρακάτω διάγραμμα ροής προπτυχιακών σπουδών της Σχολής:

Οι σπουδαστές της Σχολής υποχρεούνται κατά το 8ο και 9ο εξάμηνο να επιλέξουν 6 μαθήματα τουλάχιστον από την κατεύθυνση της επιλογής τους. Τα υπόλοιπα 6 μαθήματα για την ολοκλήρωση των σπουδών τους μπορούν να τα επιλέξουν από τα μαθήματα των υπολοίπων 4 κατευθύνσεων ή τη δεξαμενή μαθημάτων, με μέγιστο αριθμό επιλογής 3 μαθημάτων από μια κατεύθυνση ή τη δεξαμενή.

Στα 8ο & 9ο εξάμηνα σπουδών οι σπουδαστές θα πρέπει να εγγραφούν, παρακολουθήσουν και επιτύχουν, σε κάθε εξάμηνο, σε 2 έως 4 τουλάχιστον από τα υποχρεωτικά μαθήματα της κατεύθυνσης που έχουν επιλέξει. Για την ολοκλήρωση του 8ου και 9ου εξαμήνου σπουδών οι φοιτητές θα πρέπει να επιτύχουν σε έξι (6) μαθήματα ανά εξάμηνο. Οι σπουδαστές που επιλέγουν τις κατευθύνσεις (α) Μεταλλευτικής Τεχνολογίας και (β) Γεωτεχνολογίας υποχρεούνται στην επιλογή των έξι (6) μαθημάτων, να περιλάβουν τέσσερα (4) τουλάχιστον από τα κοινά μαθήματα των δύο κατευθύνσεων και επίσης δύο (2) από τα ειδικά μαθήματα κάθε κατεύθυνσης.

Οι σπουδές ολοκληρώνονται με την εκπόνηση της διπλωματικής εργασίας κατά το 10ο εξάμηνο σπουδών σε μάθημα της επιλογής των σπουδαστών υπό την επίβλεψη του διδάσκοντος το μάθημα. Το θέμα της διπλωματικής εργασίας πρέπει να είναι σχετικό με την κατεύθυνση που έχει επιλέξει ο σπουδαστής.